Tijdens de Eerste Wereldoorlog schreef de Duitse soldaat HEINS LEIP gedichten. Onder andere een over zijn heimwee naar twee meisjes : Lili en Marleen. Hij heeft er echter één naam van gemaakt "Lili Marleen". In 1938 werd het op muziek gezet door NORBERT SCHULTZE en voor de eerste keer gezongen door LALE ANDERSEN.

Het was pas in 1941 toen de Nazi-troepen Belgrado veroverd hadden, dat het liedje door Radio Belgrado de ether ingestuurd werd. Lili Marleen zal onherroepelijk verbonden blijven met de Tweede Wereldoorlog want het was niet alleen populair bij de Duitse soldaten, maar ook bij de geallieerden. In 1944 vescheen er een Engelse versie van TOMMY CONNOR en werd het gezongen door niet minder dan MARLENE DIETRICH. Werner Fassbinder heeft er in 1971 een uitzonderlijke film, met in de hoofdrol HANNA SCHYGULLA, aan gewijd.

Op een eenvoudige manier vertolkte het de menselijke gevoelens van heimwee, eenzaamheid en angst in oorlogstijd. Men vertelt zelfs dat, als het liedje door Radio Belgrado uitgezonden werd, er een korte wapenstilstand plaats vond aan het front.

SPIJTIG GENOEG HEEFT DE MENSHEID DE BEDE NAAR VREDE NOG STEEDS NIET BEGREPEN !

Hieronder de twee originele teksten :

Vor der Kazerne
Vor dem grossen Tor
Stand eine Laterne
Und steht sie noch davor.
So wollen wir uns da wieder sehen
Bei der Laterne wollen wir stehen
Wie einst Lili Marleen.

Unsere beide Schatten
Sahen wie einer aus
Dass wir so lieb uns hatten
Das sah man gleich daraus
Und alle Leute sollen es sehen
Wenn wir bei der Laterne stehen
Wie einst Lili Marleen.

Schon rief der Posten,
Sie blasen Zapfenstreich
Das kann drei Tage kosten
Kamerad, ich komm sogleich
Da sagten wir auf Wiedersehen
Wie gerne wollt ich mit dir gehen
Mit dir Lili Marleen.

Deine Schritte kennt sie
Deinen zieren Gang
Alle Abend brennt sie,
Doch mich vergass sie lang
Und sollte mir ein Leids geschehen
Wer wird bei der Latern Stehen
Mit dir Lili Marleen ?

Aus dem stillen Raume,
Aus der Erde Grund
Hebt mich wie im Traume
Dein verliebter Mund
Wenn sich die späten Nebel drehn
Werde ich bei der Laterne stehen
Wie einst Lili Marleen.

Underneath the lantern,
By the barrack gate
Darling I remember
The way you used to wait
T'was there that you wispered tenderly,
That you loved me,
You 'd always be,
My Lilli of the Lamplight,
My own Lilli Marlene.

Time would come for roll call,
Time for us to part,
Darling I'd caress you
And press you to my heart,
And there 'neath that far-off lantern light
I'd hold you tight
We'd kiss good night,
My Lilli of the Lamplight,
My own Lilli Marlene.

Orders came for sailing,
Somewhere over there
All confined to barracks
was more than I could bear
I knew you were waiting in the street
I heard your feet,
But could not meet,
My Lilli of the Lamplight,
My own Lilli Marlene.

Resting in our billets,
Just behind the lines
Even tho' we're parted,
Your lips are close to mine
You wait where that lantern softly gleams,
Your sweet face seems
To haunt my dreams
My Lilli of the Lamplight,
My own Lilli Marlene.