| Een vijftal soldaatjes
waren, door de omstandigheden gedwongen, "makkers
voor het leven" geworden. Dat dachten zij
althans. Zij deden tezamen de karweien tegen hun
goesting, ze ondergingen tezamen de
woedeaanvallen van de sergeant, zij sliepen op
dezelfde kamer en gingen natuurlijk tezamen uit. Een van hen had verkering
met een zeer mooie jonge meid. Zij wisselden een
hartstochtelijke correspondentie. Fier en
gelukkig toonde hij haar brieven en haar foto aan
zijn makkers. Iedere week-end stond zij hem aan
het station op te wachten. Zijn vrienden waren
erg jaloers en beschouwden hem als een verrader.
Een van hen
verzon een sluwe list. Hij had een brief van het
meisje weten te bemachtigen en oefende dagen lang
om haar handschrift na te maken. Hij kocht
hetzelfde briefpapier en schreef een brief aan
zijn vriend in het nagemaakt handschrift. De
brief werd gepost in de stad waar zij woonde.
De verliefde
soldaat kreeg enkele dagen later de brief. Toen
hij hem las werd hij lijkbleek en barstte in
tranen uit. Snikkend vertelde hij dat zij hem
liet weten dat zij iemand anders had leren kennen
en zij niet meer op hem zou wachten.
In plaats van op
week-end naar huis te gaan, bleef hij in de
garnizoenstad en bezoop zich met zijn "makkers".
Het meisje stond voorzeker lange uren op hem te
wachten. Hun relatie is afgesprongen.
Enkele maanden
nadien is de list uitgekomen. De briefschrijver
zei heel eenvoudig :
"Dat meisje
pastte toch niet bij jou; het is beter dat je met
ons uitgaat en van je jeugd profiteert."
Welke filosoof
zei eens "Behoed mij voor mijn vrienden, met
mijn vijanden reken ik zelf af" ?
ANDERE
VERHALEN.
|