| LEVE DE VRIJHEID ! Na enkele zaterdagen zoeken, had hij eindelijk de geschikte studio gevonden. Zijn avontuur met de "Pied à Terre" had hem geleerd dat er veel geheime dingen bestonden waarvan hij niet het minste besef had in die grote stad. Later moest hij dikwijls aan de verwondere grote ogen van de vrouw met de bigoudis denken als hij zei dat hij elke dag zou komen ! Zijn keuze zou eindelijk vallen op een prachtige ruime studio in een zeer verzorgd herenhuis in de rue du Beau Site, ofte Schoonzichtstraat. De hospita was een zeer vriendelijke vrouw die, dit zou hij later ondervinden, het huisreglement niet al te strikt toepaste. Zij kwamen tot een akkoord en hij betaalde een maand huur plus hetzelfde bedrag als garantie. De laatste dag van de maand was op een zaterdag gevallen en het was de eerste keer dat hijzelf zijn eigen enveloppe openscheurde. Hij zou zijn intrek nemen na de week-end maar besefte nog niet wat hem thuis te wachten stond. De rue du Beau Site was gelegen aan de Louisalaan tussen het Ter Kamerenbos en het Louisaplein. Een ideale omgeving, niet te ver van het centrum van de stad en van het bos. Het kon niet beter. Hij zou er een vijftal jaren blijven wonen. Zijn ouders waren niet op de hoogte van zijn opzoekingen en toen hij reeds een paar uur thuis was vroeg zijn vader hem plotseling : - "Wel, hebt ge uwen enveloppe niet gekregen ?" - "Jawel !" - "Wel, waar blijft hij ?" - "Ik hou hem voor mij, want ik heb een studio gehuurd en vanaf maandag ga ik in Brussel wonen." Zijn ouders bekeken hem alsof er een bom ingeslagen was. Het begon met schelden en roepen en het eindigde met wenen en smeken. - "Wat gaat gij toch in dat "moderne Babylon" doen ? Stop met je studies. Je mag de helft van je wedde houden maar blijf bij ons wonen". smeekte zijn moeder. Hij was echter op een punt gekomen waar hij niet meer terug kon. De discussie heeft de gehele avond geduurd en herbegon 's anderendaags opnieuw.Na het middageten ging hij naar zijn kamer om zijn valies te maken. Zijn moeder kwam nog een poging doen opdat hij toch zou blijven. Veel later, toen hij zijn eigen kinderen het huis zag verlaten, heeft hij beseft dat hij zijn ouders veel pijn gedaan heeft. Maar HOUDEN VAN IS KUNNEN LOSLATEN ! Hij probeerde nog eens om op een vriendelijke manier afscheid te nemen, maar niets hielp. Hij mocht zelf niet meer naar zijn kamer om zijn valies te halen. Ten einde raad trok hij zijn overjas aan, nam zijn boekentas en liep het huis uit, richting station. Hij stapte op de eerste de beste trein die klaar stond. De richting kon hem niet schelen. Hij moest weg en wilde vooral verhinderen dat zij achter hem zouden komen en kabaal maken. De trein vertrok ogenblikkelijk richting Brussel. Eens tot rust gekomen besefte hij dat hij zelfs geen toiletartikelen bij had. Geen belang, hij was weg ! Toen hij bij zijn kotmadam aanbelde toonde die veel begrip en gaf hem zelfs het bedrag terug dat hij als waarborg betaald had, om het hoogst nodige te kopen. Enkele maanden later zouden zijn ouders op bezoek komen en zijn valies meebrengen. Hij kreeg plotseling een razende honger en trok de stad in, richting Naamse Poort. Er was veel volk op straat.De café's en de restaurants zaten bomvol. Voor de cinéma's stonden lange rijen wachtenden. Bedwemmeld door de uitgelaten feeststemming en de duizende lichtjes, liet hij zich opslorpen door de stadssfeer en kreeg een onbeschrijfelijk gevoel van vrijheid. Niemand paste op hem, niemand kon hem zeggen hoe vroeg of hoe laat hij moest thuis zijn. Hij streelde zijn eigen sleutels. Het was de eerste keer in zijn leven dat hij zo vrij was als een vogel ! |