| DE INWIJDING |
| Na enkele weken ronddolen in Brussel, had hij een
origineel cafeetje ontdekt dicht bij zijn kot. Het was
gelegen op de hoek van de Gewijde Boom- en de
Mercelisstraat. De voorgevel, de binnenmuren en de
meubelen waren gemaakt uit ongeverfde witte houten latten.
Daarom heette het ook "La Planche". Met de tijd
waren de planken doordrongen van de sigarettenrook en
werden steeds bruiner. Het was niet groot; enkele tafels langs de vensters en een grote ronde tafel in het midden. Naast de toog stond een veelkleurige jukebox. De eigenares heette Germaine en de barman Jacques. Jarenlang zou dit zijn stamcafé zijn. Hij had er zijn eigen bierpot. Dit was een oude glazen bierkruik met oor. Hij had die gekregen van een oude cafébaas. Het was een Engelse "pint" van onbepaalde inhoud. Germaine had met veel zwoegen uitgerekend hoeveel een volle pot moest kosten want de inhoud was meer dan 33 cl en minder dan een halve liter. Niemand anders mocht uit deze pot drinken ! Op het huis van de tegenovergestelde hoek prijkte een gedenkplaat gewijd aan Charles Decoster schrijver van "Tijl Uilenspiegel". Volgens Germaine, en die kon het weten, heeft de schrijver daar gewoond en kwam hij "Tijl Uilenspiegel en Lamme Goedzak" in haar estaminet schrijven.. Daar moest voorzeker een greintje waarheid in zitten, want in de vroege uurtjes en na menig pintje voelde men de geest van Tijl rondzweven ! Nu dat wij het café kennen is het tijd om het allereerste bezoek aan de "Planche" te vertellen. Op een zaterdagavond, na een etentje bij "Léon", stapte hij voor een laatste pint de "Planche" binnen. Het café zat vol en uit de jukebox klonk het wondermooie liedje : "Etoile de neige mon coeur amoureux tombait au piège de tes grands yeux". Iedereen zong mee en een paar koppeltjes stonden te dansen. Hij was ogenblikkelijk verkocht ! Hij vroeg een pintje en mengde zich in het koor. Als hij nu dit liedje hoort, dat toen een gans jaar op nummer één stond en grijs gedraaid werd, herinnert hij zich steeds de vele aangename avonden van de "Planche". Nochtans had deze zo mooi begonnen avond bijna een dramatisch einde kunnen hebben ! Toen een oude slingerklok middernacht sloeg werden alle ogen op hem gericht en zag hij plotseling Germaine voor hem staan met een enorme kleermakersschaar in de hand. Voor hij realiseerde wat er gebeurde had zij met de ene hand zijn das vastgegrepen en er met de andere een groot stuk weggeknipt, juist onder de knoop. Het was alsof hij een kaakslag kreeg. Hij hield van mooie dassen en had steeds iedere dag een andere aan, assorti met zijn hemd en kostuum. Die dag had hij juist een nieuwe gekocht, een heel dure en dan komt zo'n oude lelijke cafébazin er een stuk afknippen ! Het hele café gierde het uit en velen applaudisseerden. Hij wist niet hoe reageren en voelde zijn bloed koken. Jacques had ondertussen een nieuwe volle pint voor zijn neus gezet en zei: -"Bienvenu à La Planche ! " Germaine spelde haar trofee achter de toog op de bovenste plank met een duimnagel. Inderdaad, zijn das hing daar niet alleen. Er hingen er wel twintig en bij nader inzien vond hij dat de zijne de schoonste was. Dit gebruik was overgewaaid uit Parijs, waar Patachou in haar cabaret de eerste was die het aandurfde de dassen van de mannen een stuk korter te maken. Dit was een soort "doop" voor een nieuwe klant. Hij zou daarna meermaals getuige zijn, niet zonder veel leedvermaak, van het ritueel op nieuwe klanten. Na enkele jaren was er geen plaats meer aan de rekken en muren en werden de cravatten in een kist gegooid en verwaterde het gebruik. Enkele malen was het ook op een fikse ruzie uitgedraaid en moest Jacques Germaine beschermen tegen de woede van de klant. Meestal was het het lief van het slachtoffer die Germaine in het haar vloog terwijl deze genoot van zijn gratis pintje. Ondertussen was het gekend in geheel Brussel en nam iedereen zijn voorzorgen. De meesten deden een oude versleten das om en smeten het overgebleven stukje weg. Zij haalden dan triomfantelijk een nieuwe boven en de lol was eraf. Dit neemt niet weg dat er nog vele dingen in de Planche gebeurd zijn, maar dat is voor later ..... |