| DE STRIP - TEASE. |
| Zoals je al begrepen hebt, vorige maand, is
"La Planche" voor jaren zijn stamcafé geworden.
Hij dronk er zijn dagelijks pintje uit zijn persoonlijke
pot, speelde regelmatig 421 en vertelde de laatste moppen.
Enfin 't was 'nen echten café". Nu en dan gebeurde er wel iets uitzonderlijks, zoals eens op een zaterdagnacht in de late (of waren het de vroege) uurtjes. Hij zat met een drietal vrienden de "supervache" te spelen en had al zijn aandacht nodig om het spel te volgen. Het café zat vol en er was een enorme ambiance ! Aan de ronde tafel zaten, zoals gewoonlijk, een troep acteurs van de "Théâtre de Poche". Ze zongen en dronken er lustig op los. Het waren zeer jonge artiesten en zij brachtten, voor die tijd althans, gedurfde en controversiële stukken. Vandaag zou men ze saai vinden maar het gebeurde wel eens dat de voorstellingen door de politie verboden werden. Gilbert Bécaud zong "Mes mains dessinent dans le soir la forme d'un espoir" en velen zongen mee. Hij zat met zijn rug naar de ronde tafel gekeerd en besefte in 't geheel niet wat er aan 't gebeuren was tot hij merkte dat zijn speelkamaraden geen aandacht meer schonken aan de pitjesbak en ook begonnen mee te zingen. Hij draaide zich om en zag, in 't midden van de ronde tafel, een meisje staan. Zij verplaatste haar kleine schoentjes voorzichtig tussen de pinten en de asbakken terwijl zij, licht wiegend, zich langzaam uitklede. Gracieus gooide zij haar bloesje eerst, daarna haar BH in 't café. "Jacques, Jacques fermez les rideaux et la porte" klonk de bange stem van Germaine. Jacques deed vlug wat van hem verlangd werd en doofde ook de grote luster die in het midden van het plafond hing.. Vandaag zou niemand meer opkijken van een onverwachte strip, maar in die ver vervlogen tijden was dit genoeg opdat je café voor enkele maanden gesloten zou worden voor "zedenschennis". In het schemerlicht van de muurverlichting kreeg het tafereel op de tafel een bijzonder cachet. Het meisje liet zich niet storen door het gegil van Germaine die riep dat zij van de tafel moest komen en knoopte langzaam haar jurkje los en zwierde het ook de zaal in. Alle ogen waren gericht op haar kleine stevige borsten tot ook haar slipje de weg naar de zaal vond en de magische donkere driekhoek te voorschijn kwam. Haar donker lang haar zwierde boven de geile blikken van de mannen die zich rond de tafel verzameld hadden. Voor hun neus zagen zij het rond kontje op en neer wiegen en sommigen konden aan de verleiding niet weerstaan het te strelen. Plotseling sprong zij lenig als een kat op de grond, zocht haar kleren en verdween, onder luid applaus in de toiletten. De 421 was voor goed onderbroken en niemand had nog zin om verder te spelen. Er werd menig pint geledig en oneindig gefantaseerd, tot laat in de ochtend. over die plotselinge verschijning van die bloedmooie nimf. Iedere week-end kwam de theatertroep terug maar zonder het meisje. Haar lief zou haar optreden niet geapprecieerd hebben en had haar verboden nog een voet in "La Planche" te zetten. Nooit heeft hij echter een mooiere spontane liefdevolle strip-tease gezien. Alles wat hij later zag leek hem lomp, vulgair en obsceen. |